I natt klokka halv tre var eg ferdig med korrekturen. Å sitje slik, lange og seine kveldar med noko einsarta oppgåver, gjev meg rare draumar. Eg har vore inne i desse godkjenn-boblene i heile natt, verda har skifta frå blått til svart ettersom eg sumde rundt, og så var det alltid slike små restbobler med [norsk, nynorsk] som poppa opp når eg trudde eg var ferdig. Kvitt hav med stiplete linjer, puste inn, symje to tak, godkjenne, forkaste, symje igjen.
Halv seks sto han der femåringen opp og meinte det var morgon. I ørska godkjente eg den blå bobla hans og bokstavane vart svarte og han fekk stå opp og leike på rommet.
Vårlys 