Når eg køyrer bil til og frå barneteaterøvingar og pianotimar, med bilen full av skranglande posar flasker og diverse som må UT av kjelleren, (for å gjere plass til) posar fulle av nøtter, egg, sukker, natron og mjøl (haha, det var eige juledekor på kveitemjølet, så eg kjøpte dobbelt opp) som skal INN i kjellaren, og born som er nesten matleie av kalendersnop og pepperkaker, høyrer eg ikkje ALLTID på P2 (som eg elles pleier).

Eg vil nemleg høyre julemusikk (burde eg skrive jolemusikk? er det meir stemning med jol enn jul?). Og neida, eg har verken Spotify premium eller Spotify gniten på mobilen, eg har ikkje cd-ar i bilen eingong (jada, det er ikkje berre at eg er ein dinosaur, eg er dinosaur frå kritt-tida), så eg må lite på radiokanalane.

Og radiokanalane har ikkje gjort jobben sin denne gongen. Eg er innom P2, P3, P1, eg trekk pusten og er innom P4, Radio Norge, og neida, neida, ikkje så mykje som Kling no klokka eller Boney M med glitterbadedrakt.

Strengt tatt likar eg ikkje alle andre sine favorittar sånn vanlegvis, men i jula er eg heilt på styr og badar i kitch som om eg skulle vore jødisk pensjonist i Florida.

Her er favoritten:

Og det må vere mormonarar som syng.
Pappa spelte den alltid kjempehøgt då eg var lita og det var jul, mens eg og han låg på rygg på golvet og stira i taket og haldt kvarandre i hendene og så grein me. Eventuelt god smak kan ikkje konkurrere i det heile tatt.