Eg les det Marta Breen skriv om korleis språket vårt for kvinnekropp er fengselet me lagar sjølv. Og så går eg i dusjen.
Medan eg tørker meg etterpå, ser eg på kroppen min i spegelen. Den gjer meg så glad og stolt. Omlag alle dei fæle orda Marta skriv om kan brukast om kroppen min, og fleire til. Likevel er kroppen min ein skikkeleg superheltkropp.
Eg var ein dørgandes lat ungdom, eg trente aldri verken for moro skuld eller forfengelighet.
Eg var evig tørst og røyksugen, og har mildt sagt tatt til meg min andel gift fram til eg blei 30. Helst medan eg sat ergonomisk ukorrekt på ein barkrakk eller krølla saman i ein sofa. Alt galt ein ungdom og ung vaksen kan gjere, og meir til. Ikkje brukte eg rensemjølk eller peeling heller. Ikkje ein einaste skrubb eller ansiktsmaske, og slett ikkje kremar mot cellulitter.
Eg eksperimenterte med mat, dreiv med vegetarkosthald og faste og godteri til middag.
Så fekk eg det for meg at eg ville bli kroppsbyggar, og trente 4 timar kvar dag med ein personleg trenar.
Sidan fekk eg to ungar. Eg fekk ein duraberleg djup venetrombose i første svangerskap, altså ein 50 cm lang blodpropp frå kneet og heilt opp i lysken. Bekkenløysing, imponerande vektauke og svangerskapsdiabetes i begge svangerskap. Eg gjekk som ein olding, og hadde så lite musklar i mage og rygg at eg fekk kink av å skifte bleier.
Den dagen eg fødde mitt første barn.
Eg har hatt perioder der eg ville til fjells og traske i timevis ved alle ledige høve, og periodar der eg berre sit bøygd over pc og skriv bøker og drikk kaffi.
Heile tida gjekk eg opp og ned i vekt alt etter innfall og livsstil.
Eg har tukta denne kroppen på alle tenkelege og unemnelege måtar. Eg hadde pinadø ikkje klandra kroppen om den hadde klaga litt.
Men her er den. Kroppen. 43 år gammal, armar og bein og rygg og mage. Held ut og står på, bærer meg framleis til fjells om eg finn det for godt, og let meg huke meg over tastaturet utan pause i 16 timar om det er det eg vil.
Den får meg rundt i verda, klagar ikkje, eg har verken smerter eller plager, ingen kroniske sjukdommar og ingen lemmer har falle av undervegs.
Kroppen min er awesome. Eg er så utruleg nøgd.
Takk, kroppen, for følget så langt. Du er den beste eg kunne fått.
